Ασυνέχεια ΙΙΙ

Νυστέρι μὲ χαλκᾶ ‘στὸ φῶς ποὺ λάμπει

μές ‘στὰ θραύσματα τῆς παιδιᾶς,

λησμονηθείσης ὅσον τίποτ’ἄλλο.

Νέφος ἐποχῆς ἀλλοτινό,μεγάλο

μέσῳ μιᾶς ἀνακοπῆς καρδιᾶς,

ἀπογιγνώσκοντες ἐπὶ τιμῇ καὶ θάμπει.

Ασυνέχεια ΙΙ

Ἔρημες βραδιές,οὐίσκυ καὶ σαμπάνια,

τρώγοντας ἀπό τὰ πίτουρα,μεγάλου μήκους

'σὲ προσχέδιον ἀπό ἐκείνα,τὰ φιρμάνια

καὶ καταλαγιάζοντας μιάν ἐμμονή 'στοὺς κρίκους.

Ὅροι ἀπαράβατοι ἀγέρωχον τὸ θαῦμα

σκέποντας δεσμά

πολύ ψηλαφητά

αἰθαλομίχλης προλειαίνοντας τὸ τραῦμα.

Ζαφειρένιων ἀγαλμάτων θέα δὲ θὰ 'βρῃς

'σ τὲς Ἀλεξάνδρεια καὶ Σμύρνα γιὰ νὰ νοιώσῃς ἀσφαλής.

Δὲ θὰ σοῦ ἀναγγείλουν-καὶ νὰ 'θές-,ἐκστατικός,

τὸ πόσο μένεις δίχως μιά βοήθεια,νερό καὶ φαγητό καὶ φῶς..

Ασυνέχεια

Μότο κρὸς τοῦ "Τσιγαράκυ ‘θέςs"

ἀμέτρητες κινῶντας νήματα

μὲ διπλωματικά διαβήματα

φορές καὶ πλέκοντας ἐγκώμι’ἄπο ‘χθέςςς..

Παρακρατηθεῖσα Θεωρία καὶ ἀχαρτογράφητος

‘σὲ δόξα τῶν Μυρίων

τότε ποὺ τὸ θέαμα

‘βασίλευσε μὲ πεῖσμα.

‘Πό ἀπολυτήριο Δημοτικοῦ μὲ βύσμα

μερικές ἡμέρες ταξειδίων

Γερουσίας καὶ μοιραία μὰ

συντέμνοντας ἀπό χαρά τὰ χείλη σάν κατάφυτος

ἡ νύξις ἀνεστάλη

μέρη σπάζοντας καὶ πάλι..

Λόγῳ ἀρχαίῳ

Αἰγυπτίοισιν παρά μαθών κεκομικώς νυνί,φησί,ῥᾳδίως τέχναν ἀορίστου Ἀρειοπαγίτου τε τινός φανέντος καθηγήσατο χἁελιοτροπίου ὡσπερεί του προσεδέξατο σκεδάζειν ἀφανέων μόξην(γέλωτι ἀόκνως ἐνδιατρίψαντες ἀχράστους πόλεως τοὺς οἰομένους πῶς καὶ τι ἀποκειμένων φράζειν τησδεσί θεραπαινίδων ξεινισθείσας).

ΟΙΑΣ ΕΝ ΒΡΟΤΟΙΣΙΝ ΟΤΑΝ ΤΛΑΜΟΣΥΝΑΣ ΦΕΥΞΕΣΘΑΙ ΜΗ ΑΠΟΡΕΕΙΝ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΕ ΖΗΕΝ ΑΧΩΡΙΣΤΩΣ!

ΒΡΑΧΥΛΟΓΕΙ ΡΗΤΟΡΕΥΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙ ΛΑΚΩΝΙΖΩΝ.ΠΑΝΤΩΣ,ΔΕ,ΜΙΜΟΥ ΤΑ ΚΡΑΤΙΣΤΑ ΚΑΤΙΣΧΥΣΟΝ,ΔΕ,ΥΠΟΔΕΕΣΤΕΡΩΝ ΤΟΥΤΩΝΣΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΟΡΩΜΕΝΩΝ ΤΕ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΩΝ ΤΑΣ ΘΥΕΛΛΑΣ ΤΕ ΣΥΜΠΟΣΟΥΜΕΝΩΝ.

Μοναρχίας τὰ βουλεύματα πενίας σπέρματα.

Ἰσοθεΐας λᾴθρ’ἀποβιώσαντες τὴν χλόην

καὶ σποράδην τὰ παιδία ἐκδιώκοντες

τῆς σχέσεως οἱ συνεργοί τὰ πλεῖστα βαρυνθέντες

ἄστεως τε κώμης τε σωρεύσαντες

τὸ δέμας ἄνθρακας.Οἴμοι σοι,ὦ ἄνερ σχέτλιε!

Πανικός

Έλπιζε πως τ'αγοραία
θα εμφανισθούν με τον καιρό
από τα Ύψη 'στα Ηραία
να κατέρχωνται παρά το νεαρό

και σωρεία ύμνω να συνθέτουν,άλλες λειτουργίες,
φυσικών μορφών που έσπειραν αθρόως Εριννύες.

Πεπραγμένα

EN THι ΑΠΟΥΣΙΑι ΤΟΥ ΝΟΟΣ,ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑ.
ΕΝ ΤΗι ΡΥΜΗι ΤΟΥ Ε ΝΟΣ,ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
ΣΚΥΛΛΑ ΠΟΛΙΣ,ΧΑΡΥΒΔΙΣ ΧΩΡΙΟΝ
ΠΟΛΥΕΞΟΔΑ ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΘΩΣ ΠΡΕΠΕΙ
'ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑι ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟΝ.
ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΙ,ΘΡΑιΚΩΝ ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ
ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΩΣ ΗΛΘΟΝ ΚΡΥΨΑΝΤΕΣ ΛΕΙΜΩΝΕΣ.

Ως και να συνέλθης,εκπληρών το χρέος,
πάντοτε θανάσιμος υπόσχεσις θα μένη,
καταγοητεύουσα που δεν ανήλθες νέος
πυραμιδιστί,από Νεφέλη ερχομένη..

Παράλειψον

Παράλειψε το βήμα της ζωής που θα σε φέρη

αντιμέτωπον με τα Παιδιά,

πασκίζοντας να ΄δης το φως που δεν ηυκαίρει,

φόβο σπείρον δια τα υστερνά.

Εκτός σανίδων,τι γυρεύεις τώρα;

Στρέψε το πλευρόν,αποκοιμήσου.

Δε σε περιμένει τις 'στη χώρα

που επέλεξες,Μεγαίρας,Μίδα,Κροίσου.

---

Ἀνακόλουθες οἱ ῥίμες

(ἔχασες τὸ μέτρημα ἐκεῖ

ποὺ θά ‘λεγες -καταληψίας-

τόσα..),’τρίπλωσαν τὶς κνῆμες.

‘Στ’ἀκόλουθα καὶ λογικά

ποὺ οἱ φωνές σας δὲν ἠχοῦν

θὰ εἶμαι λατρευτής ἀπό παλιά,

κρατῶντας τὰ,πυρσούς καὶ δᾶδες.

Ὅσο μένει ἄκρη καὶ μαγιά.

Ἐν ὅσῳ τὰ πετούμενα κοάζουν ὁ παρίας,

πότε γέμοντας καὶ πότ’ἐγκαταλείποντας τὸ κοῦφο,γῆ

ποὺ ἐνσταλάζει πρὸς δεσμούς θριαμβικούς κλεπτοκοτάδες..

--

1.Bῖβρ σαβουάρ,ἄς ξέρ’,μὲς 'στὴ διχάλα

γιὰ τῆς ἀνυπόμονης τὸ μετερίζι

ποὺ τὸ θάνατ'ὀνειρεύθηκε μὲ ῥῦζι

Μάρα-Μάλι-μποῦ σιτγόν μὲ μαῦρο γάλα.

2.Γκρῖ σομόν/ζαμπόν μὲ ἄσπρες τέτοιες ῥίγες,

αἴροντας ἐμπάργκο σεξοθεραπείας,

ποὺ δὲ 'χάρηκε 'νωρίτερα,βαρῶντας μύγες,

ὑψηλῆς καὶ ῥαπτικῆς,εὐέξαπτα Κυρίας.

-

Oἱ σταθερές ἡρπάγησαν ‘στὸ πλήρωμα τοῦ Χρόνου

καὶ Παραμυθία,μόνη ἀπομένουσα,ποὺ Ὀδυσσεῖς

‘προτάθησαν,’πιστεύθησαν πολλοί,παιδία Κρόνου,

μὲ τὰ πάντα πᾶσιν ἀλλ’οἰκείως ἐς ἀεί στιγμῆς.

Προ'ι'σταμένη

Αν ήταν κάτι που ξεχωριστά σου 'βρήκα,
ούτε η θωριά και ούτε κάποια ευφυία
δεν επρόκειτο να δέση
την ευλύγιστή σου μέση
με τα ροδοκόκκινά σου χείλη μες 'στο Ι.Κ.Α.,
εμπειρί'αποκομίζουσα 'στην όλην κοινωνία.

Δεν έχω,θά 'λεγες,θαρρώ,καρπούς
αντάξιους πολλούς καλούς να μεγαλώσω
πάρα μόνο να σταθώ και καρδαμώσω
με συνήθεις τους ψιλούς γαμβρούς.

Τα νέα της ημέρας

Κουτσομπολιού Ημέρα,
έστειλες για τη Δευτέρα
φαξ 'στον τοίχο με γραφή
λατινικά 'σε αραμα'ι'στί..

Νύκτα σκέπη και γραμμή
ως τον αστράγαλον ευθεία
να κινήσης έδραμες χαλκεία
φέροντας πολλά,ως το κουτί..

Αυλαία

Πλεμόνια τεχνητά
δημόσιον το δέμας
με αναισθησίαν κρέμας
ύπνου σταυρωτά

να δέχεσαι τα πάντα
και να υποκύπτης,
εραστής μιας κρύπτης,
ό,τι κάνει την αβάντα.

Αχρείαστος να γίνης
ο νεόνυμφος του τέλους
με πεδία μέλους
και χορδής που κλίνεις.

Κατάχλωμος 'στον καύσωνα
πριν 'βγης και να μη 'θές
τον κόσμο να γνωρίζης
για να έρχεσαι 'στο 'χθές.

Απ'όλα να κερδίζης
και να μένη και μαγιά
'στα όνειρα που 'βρίζεις
δίχως,να,'δές,γιατρειά.

Ευχές για πάντοτε να λές
και το μεδούλι
άχαρα να μη λογίζης
πώς 'θές νά 'ρθη

που οι δούλοι
σε ακολουθούν,οι Πάρθοι,
και να τους καταλογίζης
όσα 'βρήκες έτοιμα(που λες..).
               
'Στα Υστερνά.

Χαραυγή

'Στη ζούλα για το χρόνο με παράπονο που θλίβει
όλα που δεν είχες 'πη,ακόμη,
φευγαλέα σαν τη νύχτα σου της ηλικίας(Ήβη)
που απεκοιμήθη και οι νόμοι

δεν ενήργησαν αυτοτελώς,
οριακά 'στο πρώτο φως.