Ζωής σπερμολογία

Στεγνός από αισθήματα
τη γλώσσα 'βούτηξα μες 'στη μελάνη
με πολλά και δίσημα μηνύματα,
θαρρείς,'παρμένα όλ'από τη Μάνη.

'Σ'εποχή αλλοπαρμένων
μόνη δύναμη των ξένων
η ανάμνηση βαρύνει.

Φευγαλέα βλέμματα
η ματαιότης μιας στιγμής
'σ'αιώνιο ταξίδι διαφυγής
και αποδράσεως με ψέματα
ενός αυτόκλητου,'μικρού θεού
που έμαθε να κρίνη
πάντα 'στην κατάψυξη του εαυτού.

Τι θα έκανες αν δεν υπήρχε,
αν ολόκληρη ζωή 'περνούσες
δίχως κλάσμα να τους βλέπης
και μονάχα 'στ'όνομά τους να γλεντούσες;

Άλλο ψεύδος δε θ'αντέξω.
Άλλη γλώσσα δε θα 'βρω.
Μονάχος για να τριγυρνώ
και με ανθρώπους για να παίξω.

Κρίμα δε σηκώνω άλλο,
δε 'μπορώ,απλώς,να κρίνω
με γνωστούς και φίλους που τα πίνω
και νερό μες 'στο κρασί,'στο αίμα μου να βάλω.

Αυτόκλητοι σωτήρες το ζυγό θα προορίζουν,
'στο λαιμό να περισφίξουν τη θηλιά
που σαγηνεύει και τους εκλεκτούς,εξαπατά
με δυο γαιδάρων άχυρα την ώρα που αφρίζουν.

Για να 'βρω διάκριση,γαλήνη
μόνος μου διέσχισα το ρου
της ιστορίας ψάχνοντας τη μήνι
Αχιλλέως 'στην πλαγιά ενός βουνού.

Αχνόφεγγε σιγά-σιγά η λύση,ένα φως,εκείνο
το σημάδι που μου υπενθύμιζε το χρέος
που 'χε μείνη διαποτίζοντας τον κρίνο,
ανεμίζοντας παράλληλα με δέος.

Δρεπανηφόρος Χάροντας 'σερνόταν 'στο ασθενοφόρο
το γιατρό 'καλούσε να του 'πη τα νέα της ημέρας
ανατρέχοντας ημερολόγιο 'νωρίς με Αμαλθείας κέρας
πολεμώντας λυσσαλέα,μ'ένστικτα εγωισμού το τέρας
κάθε τόσο που αναφυόταν κ'έφραζε το θείο δώρο.

'Λίγο η ανάγκη να σε 'δω
για 'λίγο έρωτα να νιώσω
της καρδιάς μου τον παλμό
και το θεό μου να προδώσω.

Δύο ποτηράκια οίνος
με μια κούπα του καφέ
και το τσιγάρο συνοδευτικό
ενός 'περήφανου γκουρμέ
'σε μελισσών το σμήνος.
Συνταγής το θεραπευτικό.