Ματεθελοκοιλοδουλία ποιητού(τμήμα 4ο)

Θα ήθελα να 'πω τον τελευταίο λόγο:
πως δε σ'έχω,πια,κοντά μου.
'Πόθησα πολύ αργά ή ενωρίς το τζόγο;
'Σάλευσε συχνά-πυκνά,καρδιά μου.

Δε 'σκέφτηκα παρά μονάχα 'σένα.
'Ξάπλωσα ποτέ για να μη διω
ταχύπλοα και φέρρυ-μπόουτ ή και τρένα
πριν εμφανιστή και ο Κοκτώ.

Ήταν άλλες λόξες,είχες ρέντα.
Σού 'φεξε ν'αναπαυθής
με τσίκλα pepper mint ή μέντα
'στ'όνειρο της χαραυγής.

'Χαράχθηκαν τα γράμματα,
εσπούδακα να χάσω
χίλια 'μπαλωμένα ράμματα
που πρέπει να ξεχάσω.

'Δεσμεύτηκα μες 'ς τη σιγή
να λέγω τ'όνομά σου,
πια,προσφέροντας χο(λ)ή
Απόλλωνος μες 'ς την καρδιά σου.

Ήταν ένα σου μοιραίο
ήταν μια ζωή φευγάτη
τό 'κανες με σαλονάτη
και λατρεύοντας Μουσαίο.

Έκλωθα τ'αυγά
(σιγά τις κόττες).
Έπαιρνα τα μετρητά,
φορώντας και καπότες.

Τι σου έλαχε,θαρρείς
(να σβήνης και ν'ανάβης);
Ήταν το πεδίον αλληνής
που έτρεχες για να προλάβης..

ΙΔΟΥΚΑΙΝΑΠΟΙΩΤΑΠΑΝΤΑ.
ΤΙΤΟΙΟΥΤΟΣΕΔΟΞΕΝΥΜΙΝ;
Φορώντας τραγικά τα Prada
ΟΔΥΣΣΕΥΣ ή και Βενιαμίν.

ΒΟ(Υ)ΛΗιΤΕΚΑΙΤΩιΔΗΜΩι.
ΤΑΕΝΟΙΚΩιΕΝΕΥΣΧΗΜΩι
ΤΩιΠΟΔΙ(μια σκέτη γάμπα
τραυματίζοντας τη Λάμπα).

Σ'εκείνες,'κεί,τις ερημιές
περιπλανήθηκα 'στο μεταξύ
κι'εν συνεχεία είδα Λάμψη
προχωρώντας με μι'αστεία κάμψη
του θανάτου αντικρίζοντας ευχές
γαλήνη ψάχνοντας ή ταραχή.

Βωβός μεχρί τα σύγνεφα
ωχρός κατά την όψη
ήπια λησμονιάς φιλί
από σπαθιού την κόψη.

Δε ματάδα φρύδια
δεν ευνόησες κανένα
μύχιο πόθο για τα μύδια
μέχρι το Εικοσιένα.

Μ'ένα Pilot ή πέν'
αγνόησες τι θα συμβή
αν εγχαράξης και τη χένα
'πάνω 'στό 'να σου βυζί.

Μάταιο κι'ολέθριο να ψάχνης
μ'ανεπούλωτες πληγές
τι θα σου φέρ'η άνοιξη.
Και 'φασκιωμένος με ζαχάρεως της άχνης
τις πυκνές ακτογραμμές
που 'σίγησεν κρασοκατάνυξη.

ΙΛΕΩΣΓΕΝΟΥ'ΜΙΝ
ΠΑΡΑΡΛΑΜΑ
ΜΕΣΤΟΟΥΛΑΛΟΥΜΕΚΕΙΝΟ
ΞΕΨΑΧΝΙΖΟΝΤΑΣΤΟΚΙΝΟ
ΜΕΣΩΡΟΥΣΤΟΒΑΜΜΑ
ΕΝΔΟΞΟΣΠΟΤΕΛΙΜΗΝ.