Ματεθελοκοιλοδουλία ποιητού(τμήμα 2ο)

'Στο μέλλον που θα με κοιτάς

θα έχω φύγη διακοπές.

Θα 'ρθής 'ξανά για να πονάς

μα θά 'χω πάη Αλυκές.

Θα κρύβομαι για να το 'δης

το πόσο really by plane.

Άσπρισα 'στον ήλιο μ'ένα pain

on the neck και σκάζοντας με rain.

Έψαχνες ν'ανεύρης του κακού το αίτιο

(δαιμόνιο που θα σε κυνηγά για πάντα).

Θά 'σαι πορσελάνινη μες 'στο βαζάκι και την τσάντα,

εορτάζοντας μιας απουσίας την Επέτειο.

Έμπλεξα με τη Britannica

και 'μελετούσα το Γρηγόριο

χωρίς καρπούς(κανένα όριο

και φρένο χύνοντας με μάνικα).

'Ζήλευες που είχες τον αντρούλη.

'Γύριζα εδώ κ'εκεί για να σου 'πω

τι πούστ'ειχές εγγύς γνωρίση

πλάι 'στην τουλούμπα και τη βρύση.

Ανενδοιάστως,δίχως ενοχές

θα σε αφήσω για να 'βρης τη λύση.

Έψαχνες μετά μανίας με κραυγές

και μαγικές εικόνες ότι φθάνεις 'στο Παρίσι.

Ανήκουν όλα προς το παρελθόν.

Και μη φαντάζεσαι πως με αγγίζεις.

Μια πνοιή ανέμοιο μακάρι των Σοφών

που θα παρέλθη για τα κόκκαλα που 'βρίζεις.

Ήταν Ποιητής.Εσύ χωριάτης.

Του Βορρά λαθρεπιβάτης.

Μ'ενα όφωνον επί της πλάτης

για τες Μακαρίους προς Ελάτης.

Πάρ'την περιφέρεια για να γελάσουμε.

Τι θα κερδίσουμε αλλά και τι θα χάσουμε.

Δε 'γέλασα ποτέ.Και 'σύ διαπορούσες.

'Κερασμένη τέρψη(σόλες και πατούσες).

'Τρελάθηκα 'στον έρωτα

μες 'στα βουνά και τα λαγκάδι',

ανανεώνοντας τα λάδι'

αγγίζοντας Αχέρο(ν)τα.

Μία δούλα για βελάκια.

Μια τρυπούλα με σορτσάκια.

Θα χαθής οπώς οι άλλες

πού 'χες διώξη τις προάλλες.

Αστειρεύτου γνώσεως πηγής μπουμπούκα

με το γνώριμό της τηλεβόα(τη ντουντούκα)

για να κράζη πως κατέχει τη Σοφία

(Έρημη 'στον Κόσμο και γεμάτη αμαρτία).

Όταν κλείσης,θα σου μείνη.

Θα το 'δης και 'στην πορεία.

Μια ολόκληρη στιγμή δεν έβλεπα καμμία

(όμως σού 'λειψεν η σκοτοδίνη).

Δε με ήθελες και απορούσα

τι σου έλειπε να φορεθή.

Συνήθισα με άνδρα που 'κοιτούσα

το φλυτζάνι να σου 'ξαναπή.

By cordially

Απείχες.Έριξα Λευκό
(το άκυρο παρωχημένο).
Εκαθήμην με Βραστές μες 'στο Χωριό
να περιμένω μόνον τρένο.

Ματεθελοκοιλοδουλία ποιητού(τμήμα 1ο)

Εκεί που σβήνουν τα κεριά
και τερματίζονται τα όρια
(δεν έχω άλλα περιθώρια
για πειράματα χωρίς καρδιά).

Δε 'χρειαζόταν να σου γράψω
(έπρεπε τα ώτα σου να ράψω).
Δε με 'δέσμευεν ο ουρανός
(εάν και ήμην τόσο σκοτεινός).

Την πίστι δεν επρόδωσα ποτέ
μα ήθελες μετακινήσαι όρη.
Σάτυρος ανεγεννήθη με ''Καλέ
κ'εσύ,τι τού 'πες μες 'στο κατωφόρι;''.

'Στα σπάργανα
'Πάγωσεν αβέλιος και νέφος
εγκατέσπειρεν το θείο βρέφος.
Εξωρκίσθηκα να μην 'ξαναζητήσω
τίποτα ποτέ για να σιγήσω.

Κάν'εσύ το πρώτο βήμα
πορευόμενοι 'στο μνήμα.
Όλως σου τυχαίως,μια στιγμή
μονάχα ήσαν πού 'γινε τροφή.

Το μέλλον διεκδίκησα μ'εσέν'
αλλά μου έλεγες ''Δε βλέπω,πια,κανένα.''.
Κατ'απόλυτο βαθμό με μουσικές του κόσμου
εξωπαρωθούμενος και γεύσι μόνο δυόσμου.

'Κάθησα και 'μέτρησα τι έχω
για να λες πως δε με 'θέλεις άλλο.
Θα του φθέγγεσαι,θ'αποφαινόμεθα
και,ίσως,'λίγο both και να πλανώμεθα.

Φυλλομετρώ 'ξανά τι δεν κατέχω.
Μείνε με το πάθος(έχω τη Ζωή).
Θ'αρνούμαι όσο 'θέλω και θ'απέχω
για να 'δης το πόσον ήμουν 'λιγοστή.

Θα περάσουνε τα χρόνια και θα λες
επακριβώς πού ήσουνα(και απαιτούσες μόλις 'χθές).
Διαπορώντας για το τίποτα,μες 'ς τες σκιές
επέστρεψα 'στη Μαριγώ που κατακαίεται (ο κα-)μπινές.

Πολλάκις 'στο Χωριό
Την ερμηνεία κάνε,δώσε ρεσιτάλ,
κρεσέντο εξηγήσεων προς το Ρετάλ'.
Χωρίς να βλέπω θα σ'ακολουθώ
(εάν και 'βούτηξα μες 'στο κενό).

Τακτοποιήσου,'κεί,'στα Ξένα
και θα μου χαρίσης και την κτένα.
Δε θα στείλω πάρα μια πυξίδα
για να δείχνεσαι πυγολαμπίδα.