Θαλάσσιες φαντασιώσεις κόσμου πολυπόθητου

Έψαχνα φωνές της χώρας
πλάστρες που ενίσχυαν το ηθικό,
το ένα κάτω,ένα 'πάνω και παθητικό
από τα κείμενα της Δώρας.

Το ιερόν 'κοιμήθη τέρας
-'ξύπνησε και ο πατέρας.

Της ανατολής τα φώτα
με πολύχρωμη καπότα
'μάγεψε και άλλαξε
με όρχεις που μετάλλαξε
'σε μιας κυρίας αγωνία
κ'έφερε την τρικυμία.

Ήταν,τέλος,παρωδία
που του έκατσε θανατηφόρα
προσκαλώντας το Διαγόρα
να καθήση για την ιστορία.

Μυθικές οι αναμνήσεις
περιμένουν χορηγούς
και σπόνσορες προτού 'μιλήσης
και τους 'πης ολόκαρδα κ'ευχαριστώ.

Οι θρυλικές αναφορές
συνθέτοντας τους οιωνούς
από το σήμερα 'στο 'χτές
το άλμα κάνοντας αποφασιστικό.

Χωρίς φωνή και γλώσσα,
δίχως ύπαρξη κι'ελευθερία
'πορευόμουν για βραβεία
'νάμεσα 'σε Όλυμπο και Όσσα.

Δεν είδα εγγραμμάτους,
δεν αντίκρισα παρά σκιές
ανθρώπων μες 'στες βάτους
να κυλιούνται μ'ενοχές
(εδώ και 'κεί πωλούνται μετοχές).

Απόειδα για να 'μπορέσω
να σταθώ σιμά τους
αρωγός πριν να φορέσω
προσωπείο 'στον καμβά τους.

Λόγια μια φθηνή δικιολογία,
μύθ'ιερωτάτων συμμαχία
μιας καμπής και γοητεία
που απείχ'ακόμα,με θηρία
ζώντας,τα πιο ενστικτώδη,
ο ταλαίπωρος,εγώ,το βόδι.