Φιλοτεχνία της ασίγαστης ψυχής

'Πλανεμένα τόσα βράδια 'στον Αστέρα
συντροφιά πολύ καλή με νεοπλούτους
που ξεπούλησαν την κάθε των ημέρα
χάριν καμωμάτων με τοιούτους.

Έσβησα οριστικά την κάθε λέξη,
έψαξα να γίνω μιας καρριέρας ρήτορας,
αγορητής Βουλής,ωραίος επιβήτορας
που έμαθε παντού καλά το πώς να παίξη.

Της μοίρας η ζωή
και η ζωή της μοίρας
τόσο μ'έδωσε πολύ
να καταλάβω
να προλάβω
τον απόηχο της λύρας
να με συντροφεύη διαπαντός
ορίζοντας νυχθήμερα 'στο φως.

'Γύρεψα φλογέρα
παίζοντας ως το πρωί
γλυκειά και μαλακή
για να κυλά η 'μέρα.

Ανοίκειο το υπερθέαμα.
Πολύ ασύνηθες για μουσική.
Επένδυση 'παρμέν'ειλικρινώς
από μια δύσκολη,σκληρή ζωή.

Πρώτα εξοβελιστέα τα σκουπίδια,
ύστερα τα προκεχωρημένα μνήματα
που συντροφεύουν τους θνητούς,τα θύματα
μιας αυταπάτης,σύροντας προς τα μιμίδια.

'Κοίταξα μακρόθεν ουρανό
και απουσίαζες για τόσα χρόνια.
Έστειλα τα ρόδα 'στο Θεό
και ανταπέστειλε ζωή αιώνια.

'Φύλαξ',αποκλειστικά και μόνο,για εσένα
τ'ομορφότερο του κόσμου μας λουλούδι
και αγαπημένο σου ζωής τραγούδι
έβαλα για δυο 'μάτια,χείλη τρισχαριτωμένα.