Τραυματική ζωή

'Στον πάγκο του ο κάθε κατεργάρης
ή 'στη φυλακή(ανάλογα με το ποιόν του..).
Γύρω μου σκοτάδια,μέσα μου ο Άδης,
'σε μοιραία πτήση ο 'μικρός Λαερτιάδης,
βασιλεύς Φαιάκων και ηγήτωρ σα βαρκάρης,
τετραπέρατος,θεός,θαυμάζοντας το παρελθόν του..

Στωικά κατέστη κ'αίφνης φέσι
και λαθραία 'μπαίνοντας 'στο πλοίο
παίρνοντας από τις πρώτες θέση
και καλώντας το ασθενοφόρο για φορείο.

Αγκαλίτσα σ'είχα,
ήταν όλα τέλεια
χωρίς καμμιάν ατέλεια
παρόλο που απείχα.

Πλάνης ήτανε μα περιζήτητος,
'στα όνειρα φαινόμενο
αρούρης μα κι'επόμενο
ταξίδι της ζωής,ωραίος και αήττητος.

Ψευδίζοντας με τ'άστρα,
χτίζοντας παλάτια,κάστρα,
κάτω,πότε,'κεί,'στην παραλία
πότε παίζοντας μπιλιάρδο 'στην πλατεία.

Τ'όνειρό μου 'θέλησα να καταγράψω,
ένα όραμα για κοινωνία
και κοστούμι νέο για καλό να ράψω
προσεγγίζοντας μυθιστορία.

Καταργώντας σύνορα και νόμους
μάγκας 'ζούσε κι'έτρωγε,αποκοιμιόταν
και 'ξυπνούσε μες 'στους πέντε δρόμους,
παρουσία του Θεού,
ελέω τ'ουρανού
που τόσο,μες 'στον οίστρο του,ονειρευόταν.....

'Ταξίδευα 'νωρίς 'στο άπειρο
με όνειρά μου τόσες εμμονές
απείρου κάλλους,καλλονής
εκπάγλου,ατενίζοντας της γης
τα μύρια βάσανα και τις ριπές
των όπλων με τον ήλιο ζάπυρο.

Έστειλα 'περήφανος το γράμμα
περιμένοντας ευθεί'απάντηση
'σε μία κατ'ιδίαν μας συνάντηση
από ζωής αντλώντας πλέριο νάμα..

Από φωτιά μη σκιάζεσαι 'μικρή.
Τις χαμηλοβλεπούσες και σιγανοπαπαδιές
ν'απομακρύνης κάνοντας ζωή
μεγάλη παρακολουθώντας συμπεριφορές.

'Ζήλεψα τους ποιητές
και 'θαύμασα τους αστρονόμους.
Έκλεισα εντός μου τις πηγές
περιπλανώμενος 'στους υπονόμους.