Η δρόσος του βλέμματος

α.Κατεψυγμένον,αναβαπτισμένον πτυελοδοχείον
   του ανέμου η αγάπη μας ολόκληρη,εκείνη,
   μες 'στα ίχνη του Σουρή,γνωστού,κρανίον,
   δεν αλλάζει χρώματα 'στο νηπενθές του πλοίον
   της ανάγκης που 'βυθίσθηκε(το 'βύθισε)με σμήνη
   μελισσών και γλάρων για κυνήγι 'στην πορείαν
   που 'χαράχθηκε 'νωρίς πολύ από ερασιτεχνισμούς
   από το Στόμιον ως πέρα μέρη,φερ'ειπείν,Κυλλήνην.
β.Μοιραία,τόσο,'στάθηκε,οικτρά
   και ανεφάνη κάπως τραγωδία
   που 'χωρίσαμε,'νωρίς,πολύ,από παληά,
   ζητώντας κηδειόσημον 'στο άσυλον από την Α(γ)εροπορία.
                                                                           Για Δουλειά.

γ.Περιδιαβαίνοντα χελιδονόψαρα και κακοφορμισμένα
   όβερ λάιτ 'κρίθηκε,σχεδόν,η Τύχη
   για εκείνους που δεν είχαν,όσων,ομιλία'

   'στην ακρόασή των αποκλειστικώς οι τοίχοι
   'βρέθηκαν υψώνοντας 'περήφανη,αμέσως,μια σημαία
   την καταγωγή να έλκουν άπο Χρονικά ξεθυμασμένα..