Αχαριστία

Γνέφοντας τα χείλη πρωτο'ι'δωθήκαμε 'στην αμμουδιά'
συρίζοντας ο άνεμος το πρόσωπο και ψάχνοντας για νέο παρτενέρ,για την ιδιαιτέρα.
Δεν απέμεινεν ημέρα που να μη 'θελήσης να κοιτάξης 'λίγο και πολύ σου παραπέρα,
όταν,δίπλα σου,'βρισκόταν ο Κανείς,γελώντας πανστρατιά.

Ακατάδεχτη από καιρό,
με νύχτες τόσο 'λίγες,
έσπειρες τον πανικό
εκεί που,μόλις,'πήγες.