'Στην πρώην την του τέως

Αιλουροειδές από τα ύψη 'στο πλευρό σου χαμηλά
και πάλ'υπομονή δεν έδειξες,δεν έκαμες ελάχιστη ποτέ και η ευθύνη
'βάρυνε,'σκληρύνθηκε 'σε όλα τόσον εναγώνια και τόσον απελπιστικά,
διαλέγοντας 'ξανά την ασφαλή σου,την τετράπαχη,την κενωθείσα διαπαντός σου κλίνη.

Δεν άντεξες ειλικρινά ποτέ να μη με δείς'
δε 'θέλησα ποτέ κι'εγώ να σου δοθώ,να σου 'μιλήσω
έτσι,βιαστικά,τραβώντας το χαλί
από τα πόδια/χέρια σου,τραβώντας τα μαλλιά με το σκοινί
ολόρθιο πριν πας,αργά ή γρήγορα,και κρεμασθείς
και σύντομα να καταλάβω τη 'μικρότητα
να έχεις όνομα 'στην κοινωνία της απέραντης σιωπής..

Υπερβολικά σού αφιέρωσα πολλά
μα που δεν είδες και δεν άκουσες ποτέ καλά
'στο θόρυβο από τα λιπαρά σου και σαρκώδη χείλη
μιας Κυρίας και Μωρού,συνάμα και μαζί,μπεμπέκας,της προ-ηγουμένης,
ανεμίζοντας μανδήλιον το χάδι και φιλί μορφής ανοίκειας,γλυκειάς,απελευθερωμένης.