Απνευστί και αψυχογραφία

'Γέρασα και ο αγέρας

έπνεε θανατηφόρος.

Με το τέλος της ημέρας

θλιβερός μαντατοφόρος.

'Στον απόηχο των beat-ακίων

ένιωθα ζωή που,όμως,'κούφαινε τ'αυτιά

σα 'γύρισα 'στο 'σπίτι των οργίων

θέση για να πάρω με τα 'λιγοστά κεριά...

'Σε γνωρίμους τόπους για καφέ,

'σε ακατοίκητες πλατείες για τσιγάρο,

'ξέμεινα 'στη χώρα του ποτέ

ν'απορροφώμαι κ'εξαντλούμαι και troll-άρω...

'Στο φως τα νέα μου ευρήματα,

οι κυβιστήσεις και τα ολισθήματα

που έκανα παιδί,'στο άνθος και κατά την εφηβεία

μέχρι σήμερα,ζηλεύοντας την απομίμηση και την ιδιωτεία..

Αλίευσα και 'θήρευσα μελαγχολία,

στιγμιαία τρώγοντας από τα κόπρανα το παξιμάδι

και μετουσιώνοντας προπλάσματα της ρέμβης

που συγκέντρωσα,ως τώρα,για κυρία

πού 'θελε δεσμεύσεις και λουλούδια και μου έβγαζε το λάδι..

Λατινιστής χωρίς πτυχίο,

έφορος συλλέγοντας την άμμο,

έτοιμος για το βραβείο

πού 'πεσε καιρό,το Νόμπελ,χάμω.

Πανούργος ο πυρήνας

έφερε ζωή της πείνας

και της ανισότητας,εκεί,

που βασιλεύουν μόνον οι Θεοί...

Ονειρικές εικόνες

επιβάλλουν οι αιώνες

και την πλάση ζωντανεύουν

με ανθρώπους που γητεύουν...

Ολωσδιόλου τόπος ξένος,

τόπος παλαιός μιας εξορίας,

ανεγέννησε το κραυγαλέο μένος,

την αχλύ,ξεδιάντροπα,της ιστορίας.

Εξ όνυχος το λέοντα,

εκ των ιδίων και τ'αλλότρια 'ξανά

με πρόσωπο του χαμαιλέοντα,

με βολτ θανάσιμα 'στα δυο πλευρά.

Ασωτεύοντας η ευκαιρία,

σεργιανίζοντας για γούστο,

ψάχνοντας την ευτυχία

και γυμνάζοντας το μπούστο.