Ασυνάρτητα και ανερμάτιστα-Ανόητα το χρόνο έκλεψα με φαντασία

Τόσα ήθελα πυκνά και άδολα να γράψω

με λεπίδα φλογερή να κόβη και να ράψω

το κοστούμι και πλεκτό της ευτυχίας που ορίζει μοίρες

των ανθρώπων,ερευνώντας λευκοχρύσου εκατόν πενήντα λίρες.

'Μαυρισμένη αγκαλιά

'σε όνειρο εκπίπτει

και 'στα ξένα μυρωδιά

δεν παίρνει ότι αποκρύπτει...

Φιλόξενη ζωή

το μέλλον πάντα σημαδεύει

με ανθρώπους που παιδεύει

για δροσιά μες 'στην πηγή..

Έριξα 'στην άμμο τη μελάνη,

διαρρηγνύοντας σωστά δεσμά και φαντασία

'πορωμένος,με μια πορσελάνη

'χαραγμένος,παρωθώντας 'στην αβελτηρία.

Με 'πούλησες για 'μάτια ξένα.

Τι δεν έκανα κι'εγώ για 'σένα;

Τι δεν 'κάναμε ποτέ μαζί,

ποτέ που μεταξύ μας δεν ειπώθηκε;

Παρατηρούσαμε τ'αστέρια

'σε ταξίδι(τώρα 'ματαιώθηκε..),

κρατώντας 'σε δυο χέρια

ουρανό που δεν ανδρώθηκε

ποθώντας μόνο τη ζωή...

Ψήφοι,αριθμοί,ψηφία

για μια γνώριμη και ώριμη κυρία

'στο αιώνιο ταξίδι μυστικής ζωής

με χείλη μιας αλλοδαπής.

Εξελίσσοντας τη φαντασία

και δημιουργώντας ιστορία

με μελέτες,άρθρα και βιβλία,

ευνουχίζοντας τη συνεχή μωρία.

Δεν άντεξα και είπα αίφνης φεύγω.

Άλλο δε 'μπορούσα να σε αποφεύγω.

'Στ'όνειρο συγκατοικώντας

και 'στην έρημο αναχωρώντας...