Μελιστάλακτη ασήμου η ζωή,
παρειλημμένη με την πλαστελίνη,
'σ'ένα πλαίσιο γεμάτο ενοχή,
ενατενίζοντας τ'αστέρια 'στην Κυλλήνη.
Με κωδικό του σώματος
εξήλθε για να κάνη πιάτσα
με μια νηνεμία και μπουνάτσα
επαιτώντας,ο αόμματος.
'Θήρευσα τη γνώση,
'πήγα να 'βρω ηλιαχτίδα
δίχως μάσκα,δίχως προσωπίδα
που ποτέ δεν είχες νιώση.
Για τα 'μάτια πράκτωρ,
για τα χείλη σου τουρίστας,
για τα ροδοπέταλα της πίστας.
Οδηγός μου ο Ελλάκτωρ.
Άλλης νιότης 'ζήλεψε
τα μεσημέρια και τα βράδι',
αφήνοντας 'στο δρόμο τα σημάδια
για καλό που 'φίλεψε.
Ήταν η ζωή πικρή,
τα λόγια τόσο περιττά
που 'βρήκα μια 'μικρή
για να περνώ καλά.
Ανασφαλής πολύ ο νέος,
ακατάστατος σα χαρακτήρας,
ξέδινε με τενεκέ μιας μπύρας,
δίδοντας αντίτιμο γενναίως.
Όλα τόσο 'θύμιζαν εσένα,
όλα μού 'δειχναν ευθέως δρόμο
προς τη Ρώμη να βαδίσω δίχως νόμο
με τα χείλη,πλέον,'παγωμένα.
Μιας ασημαντότητος βαρυθυμία
έφερε 'στη φόρα και 'στο φως τις βέρες
'ξημερώματα Σαββάτου με κυρία
που 'ποθούσε να γευθή τηλεαστέρες.
Από τις στάκτες Αναγέννηση βραδεία,
'στο μυαλό προσδιορίζοντας προοπτική
για βράδια μαγικά,ζηλόφθονος μα κρύα,
σπείροντας,οργώνοντας,θερίζοντας τη γη.
Δεν έστερξα να σε ακολουθήσω.
Δεν ευελπιστώ ποτέ μου να σε 'δω.
Απ'οίκω ήμουν με κεριά να σβήσω
κάθε σου ανάμνηση το φως μου για να 'βρω..
Ξένη πίστη και ζωή
ανοίκειες οι λέξεις
που ορέγεσαι να παίξης
ανερμάτιστα κ'εσύ.
Ανοικτές πληγές
'σ'Εμφύλιο προς ώρας
με ψυχές κενές
'στο μπαρ,εκεί,''Της Λώρας''..
Ανέξοδα εκτοξευόμενες οι λέξεις
με ιούς και με βακτήρια
εκεί που 'βγάζουν εισιτήρια,
γυρίζοντας από τις πλάνες και τις έξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου