Από μηδέν αρχίζοντας μες 'στα συντρίμμια

Έστειλα επιστολή 'στον ουρανό
τα όνειρά μου για να εκμυστηρευθώ
και πόνο για να καταθέσω
και κομμάτια να συνδέσω...

Σου προσέφερα τα πάντα για να ζήσης
και 'στον τάφο μου με ροδοπέταλα να 'ντύσης,
όταν έρθ'η ώρα 'κείνη,τ'άψυχο κορμί μου,
βλέποντας 'στον ουρανό τη δύσμοιρη ψυχή μου.

Αγοραία ροκ 'στο γόνατο και πανκ 'στο πόδι,
μ'ένα τατουάζ κρυφό και πίρσιν υπογλώσσιο
'σε βράδια για 'ξενύχτια δίχως ιερό και όσιο,
χρυσά γευόμενη την κότα και το βόδι...

Πεταγόμενος για κόφφι
με αμάξι πρώτης διαλογής
συνάντησα τον Κόφι
μες 'στη λιμουζίνα της 'ντροπής.

'Μεγάλωσα με μέλι
και με γάλα μοσχαρίσιο
ελισσόμενος σα χέλι
μα τραβώντας δρόμο ίσιο.

Με αυθόρμητη φωνή
και ύφος όλως λόγιο
γενναίως 'τράβηξα χαλί
και 'μπήκα 'στο υπόγειο.

Δεν 'ψάρωσα με γκομενίτσες
που το δρόμο ήρθαν αποτόμως να μου φράξουν
'σε μοναχικές βολτίτσες
με το δηλητήριο που 'θέλησαν αιφνίδια να στάξουν.

Ξέμεινα,εδώ,να σέρνω το κουφάρι
και το μέλλον μου 'στην άμμο να χαράσσω,
έντρομος,με όνειρα 'στο μαξιλάρι,
τις γυναίκες και τους δούλους να διατάσσω..

Πλάθοντας το κοσμοείδωλο μιας εμμονής,
δημιουργώντας μες 'στο πουθενά τα πάντα,
μια ζωή εθιστική αναγνωρίζοντας επί της γης,
τη σχιζοφρένεια υμνώντας με μια μπάντα.