Εικονίδια πτωχοπροδρομικά 'ς τες αποχρώσεις δειλινού ευφόρου μιας κοιλάδος

Πεπατημένη γι'αδαείς,

ανώριμο το φρούτο,

μια εσωτερίκευση ζωής,

φλογέρα και λαούτο.

'Βάδισ'αρκετά πατήματα

μεγαλοπόδαρου και μακρυχέρη,

διφορούμενα μηνύματα,

παρατηρώντας τον Ψαλιδοχέρη.

'Τεντώθηκα και άλλαξα πορεία.

Παρωθήθηκα 'στο λογισμό,

διαφορικό,κερδίζοντας βραβεία

και ανίκανες τιμητικές διακρίσεις

πριν,ακόμ',αρχίσης,τώρα,συνεχίσης

και ολοκληρώσης,πια,εδώ..

Κρατώ πολύ σφικτά πλανήτη

που υπέπεσε 'σε σφάλμα

προπατορικό(what a pity..!)

τώρα κάνοντας το άλμα.

Με κιμωλία και με μαρκαδόρο

έψαχνα να 'βρω τον παρκαδόρο.

'Στην ευήθεια και με μια ξιπασιά

τον κόσμο 'γύρισα(δεν 'πήγα πουθενά..).

Προσέμενα το θαύμα,

ερωτεύθηκα χαμόγελο πλατύ

αναστρεφόμενος 'ξανά 'στη γη

με μίαν ευωδία ή με καύμα.

'Μπορούσα τόσους στίχους μύχιους,πάλι,να σου 'πω

να μαγευθής και η γυναίκα μου να γίνης

εύκολα και άμεσα και γρήγορα,πνιγόμενος ως το λαιμό,

εκεί που τό 'ν' ανάβεις και,μετά,το άλλο με μανία σβήνεις..

'Βαρούσε,'χτές,αστροπελέκια.

Έξω δεν κυκλοφορούσες.

Μόνο 'σπίτι και ας μη χωρούσες.

Με τα ρούχα ξε χα χε ξα -σμένα 'λέκια-.

Τώρα βλέπεις την απόλυτη αξία

που κατείχαν συναναστροφές

που έκρυβαν την αγυρτία

και 'φανέρωναν τις κουμπαριές.

Μ'ένα μου τσιγάρο μες 'στην αποχέτευση

για μιας αγάπης παγκοσμίου τη διοχέτευση

προς κατευθύνσεις διάφορες και τιποτένιες,

οσφραινόμενος τα τριαντάφυλλα και τις γαρδένιες.

Ασήμαντες αλλ'άγνωστες Νεφέλες

των ακαταλλήλων και τυχόντων,

όλων των διασκεδαστών παρόντων,

προς την Κρήτη και τη Μύκονο για τρέλες.