Πλούσια η φαντασία
μ'ένα συννεφάκι οργιάζει
και ιδρώτα μου που αποστάζει
για την εύσωμη κυρία.
Κρούσμα ποδηλάτου μιας κλοπής
'σε μιαν αταίριαστη γειτνίαση
με αλκοόλ και παραισθήσεις δίχως ίαση
με μια εικόν'απόλυτης 'ντροπής.
'Φύλαξ'αποκλειστικά για 'σένα
το ταττού αυτό μου και τη χένα,
σωρηδόν και τα λουλούδια
με λα'ι'κοπόπ τραγούδια.
Παράπονο και άχτι
για το ξέσπασμα,οριστικό,
συζώντας με τη στάχτη
που δεν έκανα ποτέ χωριό.
'Σε σφαίρ'αδιάφορη
'στου λογισμού την άκρη
'κύλησ'ένα μόνο δάκρυ
με αγάπη την παράφορη.
Ξένος για τα πάντα,
'ντόπιος για τους 'λίγους
κι'εκλεκτούς με ζάντα
νέα θέλγοντας κολίγους.
'Γύρευσα το πρώτο φως
της ιοβόλου χαραυγής
από σταφύλους της οργής
ενατενίζοντας σαφώς.
Έσπευσα ευθύς να στείλω
'στο Βασίλη ένα δέμα
όλο λόγια(τέτοιο ψέμα..)
βόλτα 'βγάζοντας το σκύλο.
Παράξενη σιωπή
κατ'όναρ βασιλεύει
και τ'αυτιά μαγεύει
'σε μια μίζερη ζωή.
'Γαλουχήθηκε με ιδεοληψίες
που το νου κατέστρεψαν σχεδόν ευθέως
και παρίστανε με παρωδίες
πόσον ήταν με τα κόλλυβα ωραίος και πηγαίος.
Από τη γη 'στον ουρανό
Κάτα μέρος άφησε κραυγές,
ανδρώσου,τώρα,'στην ουσία
των πραγμάτων,εκποδών ποινές
και κάθε άλλη εξουσί'.
Δε 'γνώρισες ειλικρινά ποτέ αλήθεια,
περίπου δεν ωφέλησες καθόλου και μηδένα.
'Στον τραγέλαφο που έπεσε,με τη βοήθεια
πολυμηχάνου,μια Τροία όλ'ατάκτως ερριμμένα.
Τα πάντα πέταξε 'στον κάδο
(τ'απορρίμματα προ'ι'στορίας).
Κράτα μόνο μια βραδιά 'στον Πάδο
(μί'ακτίνα μόνον ευγενείας).
Αμπελοφιλοσόφησες πολύ,
αργούσες και 'στα ραντεβού,
σου 'πήρε χάραμα Θεού
να διαλευκάνης(πόσο;)την ψυχή.
Καιρός να παίξης με τα ρέστα,
ώρα ικανή να σου γεμίση μπαταρίες,
τράβηξε το δρόμο σου και 'βρέστα
μιαν εντύπωση καλή να κάνης 'στις κυρίες.
Δεσποινίς μανδάμ φρου-φρου
με παλικάρι ένα μέτρο
και να ρίχνεται 'στον Πέτρο
με 'πουκάμισο εκρού.
'Καρφώθηκα 'στην αγκαλιά μιας άλλης,
ομολόγησα πως είχα πάρε-δώσε
με σαρκίο που 'ποθούσε βιοπάλης
να 'πετύχη στόχο διάνα(τώρα σώσε..!).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου