'Στ'όνειδος νυκτός ρευστότητος

'Στο νταβαντούρι διαπλοκής

κλινήρης και ημιθανής

να πάσχω μόνος 'στη Σαχάρα

ώσπου να κρατήσ'ως το Νιαγάρα

θέση για τα γαλανά σου 'μάτια

'σε πολυτελή σουίτες και παλάτια.

'Κράτησα το βλέμμα,

έδεσες τις λέξεις

που ποθείς να παίξης

άκαπνη,'στο ψέμα.

Αηδίασα με τα υφάκια

που μιμούνται μόνον τα παιδάκια

και 'στους κηδεμόνες των,απλώς,εξιστορούν

γεμάτα σάλτσες,ζωηράδα πριν ν'ακροασθούν.

Ήθελα εκείνον μου το λόγο,τελευταίο,

να κληρονομήσης πριν,από εδώ,να φύγω

για να 'βρης καλύτερον και 'λίγο-'λίγο

να με ξεπεράσης τάχιστα.Ιδού το τόσο νέο!

Μ'έβλεπες που ολομόναχος 'γυρνούσα.

Τις κινήσεις σου προσεκτικά παρατηρούσα.

Βράδια για ρομάντζο 'στο μπαλκόνι.

'Μέρες που μου 'φούσκωνες σαν το παγώνι.

Έψαχνα εμμονικά 'στο μπαρ μιαν Αφροδίτη,

μια παραμυθία μες 'στην παραζάλη

που μου έτυχε από ενοχική μου βιοπάλη

και,αναθαρρείς,γυρίζοντας από τον Χ πλανήτη.

'Στη δουλειά 'σκιζόσουν 'στο λεπτό

συνάμα μ'ένα φίλο σου κ'εχθρό

μα,για εμένα,έλεγες,δεν είχες χρόνο

ν'ατενίζω τη ζωή χωρίς να νιώθω πόνο.

Τα καλύτερα επάνω 'στο ποδήλατο

με άρμα επουράνιο,θεήλατο

κι',εσύ,εκεί,να μένης,πέρα,τόσο μόνη,

ερωτοπαθής να καβαλάς το Πόνυ..

Παρηγόρησα κορμί,

'δοκίμαζες ρομάντζο

'σ'ένα πρόχειρό μου ράντζο

που 'κοιμόσουν το πρωί.

Δεν είχες την ιδέα

πόσ'αγάπης γράφω λόγια

τώρα,για εσένα,

'χαλκευμένα,

'νοθευμέν',

αναζητώντας τα 'ρολόγια

που μου έκαναν παρέα..

'Στην απόλυτη που επιστρέφεις καύλα

'σπίτι έπεσες ξερή και ήσουν τάβλα

έρωτος να σου χαρίση φύσεως τα πολυπόθητα φιλιά

'στη σκέψη πως για πάντοτε θα είν',εκεί,για 'σένα,για παντοτινά...

Έδρεψα καρπούς ευχύμους

(καταλλήλως άδραξα χρυσή την ευκαιρία).

Δευτερότριτος,με μίμους,

κατα'ι'δρωμένος,'χώθηκα περί τη μία..

Ελαχίστη 'στον Παράδεισο χωρίς ανάσα

κάνοντας τα θυρανοίξια θα 'μπης.

Αιτίας ανδρικής,σου το υπόσχομαι,τιμής.

Το φως θα νιώθης ή μια καυστική ποτάσα.

Έψαχνες μουρλή με χαριτωμενιά

το γκόμενο χωρίς πολλά να ρίξης

μα σε πρόλαβε η άλλη,'στη στροφή,γριά

που μ'έβλεπε τεκνό για να το αποψύξης..

Ωκύπους άφησε 'στη φαντασία

ρέστα και μαντήλι να σε οδηγήση

και να οργιάση,αειφόρος,για κυρία

που το μέλλον σου θα επικαθορίση.

Με τα λόγια 'χόρτασα

και πάμπολυ το 'γιόρτασα

που,τώρ',αναζητείς τον άντρα

(πότε θα το βάλη μες 'στη μάντρα..).

Παρανοίας τόσες εντυπώσεις

που φοβείσαι να μου τις χρεώσης,

ζώντας,τώρα-τότε,'στη σκιά του εαυτού σου,

τραγελαφική,προς το κατώφλι του 'σπιτιού σου..