Άθροισμα Ξιφίου 'σ'ένα τέλος διαδρομής

Περιττολογία 'στο τετράγωνο

'σε τόσο στείρο έδαφος και άγονο

παρέα με κατσίκες και γατάκια

'στα βουνά,τα ρέματα και τα ρυάκια.

Φευγαλέες αντιλήψεις μιας ελευθερίας

τόσο,πια,'χαμένης 'σ'ένα φυλλομέτρημα

βιβλίων μιας ατέρμονος μυθιστορίας.

Ή του ύψους ή του βάθους.Για διαμέτρημα.

'Ζήλεψα παιδάρια

'ξανά σχολείο

με υφάκι κρύο

'βυθισμένο 'στα ερμάρια.

'Στη γοητεία παρεδόθης πάλι

(είχες χρήματα διαθέσιμα 'ξανά).

Κουφότης,άδειο,τώρα,το μπουκάλι,

'περπατούσες μόνον κι'έβλεπες κλεφτά.

Γι'ανύπαρκτη πασχίζεις τόσο,τώρα,την ουσία

και το χρόνο διασκορπίζεις 'ς του ανέμου

την οργή,απομειώνοντας τη σημασία,

πού 'χανε για 'σένα κάποτε,καλέ μου.

Για τα χρέη και τους οφειλέτες

Άφησε καιρούς και καλοκαίρια

να σε διαπεράσουν ως οι έσχατοι επαίτες,

ζώντας 'στο σκοτάδι,με τα χέρια

ιδρωμένα και κατάκοπος,με τις πετσέττες.

Κατακτήσεως ανέξοδες εκφράσεις

'σ'ένα τόσο 'στοιχειωμένο 'σπίτι

για γαμήσια 'σε ολόκληρη την Κρήτη

που θα έπρεπε κι'εσύ να ξεπεράσης.

Τεχνοτροπίας άμεσες οι επιδράσεις

'σ'έναν κόσμο με αβυσσαλέες αντιφάσεις

που πηγαινοέρχεται χωρίς σκοπό 'σε στέκια και 'σε μέρη

με μια κίνηση αργόσυρτη και τραγική που επιχαίρει..

Time out.

Ώρα δράσεως.

Black out

αντιστάσεως.

Ίνδαλμα για τους λειψούς,

πηγή αστείρευτη φωτός

που συνηθίζει με θεούς

που φέρνει αίφνης ο καιρός.

Ανεξάντλητη ζωή

με τόσους μύθους και πετράδια

με μια μπέσα και τιμή

που άφησαν φιλιά και χάδια.

Σπείροντας για εαυτό,

θερίζοντας πολύ τη νοσταλγία.

Πλήρης ημερών,γι'αυτό

μες 'στην αγκάλη κρύβοντας μωρία.

Τα ψέματα πολλά('τελείωσαν).

Η ώρα ήλθεν απολογισμού.

Με αυταπάτες που σε 'γείωσαν,

γεννώντας τόσα πάθη του συρμού.

'Στο φως χωρίζουν τα σκοτάδια.

Με ζωή κατανικώνται τα εμπόδια.

Με νόμο χάριτος Αγράφων έως τα διόδια.

Μασώντας πικροδάφνες-λάδια.

Αοιδός περιωπής

και μάγος της στιγμής

'σ'ευτέλειας γραμμές

που έκλεισαν φωνές.

Απόψε σβήνει το αστέρι.

Αύριο και πάλι θα φωτίση.

Τη νεότητα θα φέρη.

Για χρυσή διερευνώντας λύση.

Είπα θα γυρίσω.

Μού 'πες πως πονείς

κοντά μου(μα γιατί;).

Για έρωτα να ζήσω.

Μιας αδιάφορης στιγμής

περίπατος με το γατί.

Εκμαιεύοντας αρχές,

αναζητώντας πρότυπα

'σε brand,πια,names και λογότυπα

και labels που 'γέμισαν τις φυλακές.

Σίναπις και στάχυ

(Έλληνες οι Βλάχοι).

Ψόφος 'στα θρανία

(πεταχτούλας λεία).

Ξεπουλήθηκε για τις φακές.

Δεν έβλεπε τη μύτη του.

Επέστρεφε αργά 'στο 'σπίτι του,

αλλάζοντας οι εποχές.

Σφυροκόπημ'αενάως

'σ'ένα λίκνισμα μιας άμμου

κινουμένης κόκκων 'στην καρδιά μου

(όπου άρχισε το χάος).

Μνήμες έτρεφα για ηλιθίους

μ'ένα 'παγωμένο τσάι,

τώρα κράζοντας το μπάι

'σε καιρούς ανέσπερους και κρύους.

Έστρεψα 'νωρίς την πλάτη

και απέστρεψα το βλέμμα

'σε ζωή γεμάτη ψέμα

ερριμμένη 'στην απάτη.

Πρωτουργός νυνί ρανίδα

του φωτός που συσκοτίζει

και τα σύννεφα ραντίζει

για μια δύσκολη ελπίδα.

'Στα σύννεφα 'πετούσες

πως και θα με συναντούσες.

Τώρα προσγειώσου 'στην αλήθεια

πως θα σ'έχω πάντ'από συνήθεια.

Βάψου κι'ετοιμάσου να γδυθής

μεγάλως 'πίσω και 'μπροστά για δύο τέτοια μέλη

εναρμόνια που 'χώθηκαν βαθειά 'στο μέλι,

ζώντας 'στ'Όνειρο,'ξανά,στιγμής.

Κάτι πρέπει 'πίσω σου ν'αφήσης.

Κάτι να της 'πης(ας μη γυρίσης..)

ως κληρονομιά 'σε ξέφωτο που αίφνης θα σε 'βγάλη

(Νέος Πρόδρομος εκεί κοντά με σφαίρες και μπουκάλι).