Εκλογή αρίστων κ'επιλέκτων

Μονόφθαλμο το κέρατο
'σε solo τετραπέρατο
'σε μιας ζωής αστείας
τα ξενύχτια,ως τη ροδαυγή
ποθώντας της ανοίας
αναμνήσεις 'σε μια σπιθαμή.

Τα λόγια μου σου 'χάρισα,
το ύφος μου αυτό,απ'όλα,ξένο,
σα να μη σε 'γνώρισα ποτέ.
Με το ποδήλατο 'τουμπάρησα,
φευγάτος όπως ήμουν,'μαραμένο
ρόδο,περιμένοντας τη Φατιμέ.

Ενορχηστρώνοντας με κεμεντζέ
βραδιά γεμάτη Πόντο
'σ'ένα πλαίσιο και φόντο
κοκκινόλευκο(ποτέ μπλαζέ..).

'Στόλισα με κλάδους
χέρια Του και πόδια
κι'έριξα 'σε κάδους
χίλια μου εμπόδια.

Μάταιος ο λόγος μου,κουφότητος,αυτός
απέδειξε πως δεν υπάρχει,πλέον,εαυτός,
'ξανά μες 'στις σκιές να τριγυρίζη
εξωφρενικά και δίχως να γνωρίζη.

Αγνοίας τ'άνθη τα καλύτερα,
με μιας μωρίας φυσικής τα σπέρματα,
'στο έργο της αυγής βαρύτερα,
με τον καπνό και 'λιγοστά μου κέρματα.

Εξαφάνισα τα ίχνη
που συνώδευσαν το λίθο
που 'ριξα και που μου δείχνει
πως 'δημιουργήθηκα μοναδικά να πείθω..

Παραπόνου διασημότητος κραυγή
από τα χείλη βεβαιότητος ανασφαλή
'σε μύριους δρόμους,χίλιους τρόπους,
για δεκάδες λόγους,πλείστους τόπους...

Αποσύρθηκα περιδεώς
συζώντας,εκ του μηδενός,
κοιτώντας πάλι τ'άστρα
με μια ξελογιάστρα.

Στίχον εύθυμον ασήμου για πλοκή,
στροφή τετράστιχη ακμαία
'στη ζωή που έγινε ωραία,
περικλείοντας τα πάντα 'στο χαρτί.

Λυχνάρι της ζωής μου,
ύψους κι'έρωτος ψυχής μου.
Πού 'σαι,πλέον;Πότε θα μου 'πής;
'Στα όρια,ζητώντας,της φυγής.

Φυγόκεντρα ή κεντρομόλα,
βιολοντσέλο ή με βιόλα,
'σε ταξίδι'αναψυχής(και άλλα συναφή..)κ'επαγγελματικά
με άρωμα 'στο Άγαλμα εκείνο ή την αηδία 'στα κελιά..

Βλέμμα το τσακίρικο.
Τζιόρτζιο ντε Κίρικο
και Α'ι'νστάιν βοηθός
απομαγεύοντας το φως.

Διδάσκαλος Φαν Γκογκ,
τοπίου μου πολύ ονειρικού
και θεσπεσίου σαν Κινγκ Κογκ
'σε μια πλαγιά του εαυτού
υπό φωσφόρου και φωτιστικού...

Ανθρώπινη βορά
'στο δίχτυ των εμπόρων
'σε βασίλειο των όρων
που θεάται χαμηλά..

Αγιόκλημα 'στον κόρφο
και να με κοιτάζ'η Μόρφω
'παθιασμένον έρωτα για να της κάνω,
ταξιδεύοντας με το αεροπλάνο.

Ψυχή μου,πού θα δώσης
γη και ύδωρ,οίνο;
Τι,περίπου,θα πληρώσης
που ποτέ δεν πίνω;