Είχες την ανάγκη να με 'δης

Επίχρυσος σταυρός

με ρόλλεξ για τη χαίτη

(μια περιουσία

για ξανθή κυρία

ευχηθείσα για δραπέτη)

μια υφήλιος με φερμουάρ

('ποθούσα τις Πρεμιέρες

και τα βιβρ βουλέ-βου και σαβουάρ

-Ανώριμες..!-Δευτέρες)

ανοιχτά 'σε παραθύρι

για να έλθη το λιοπύρι.

Τυχερός μες 'στο Ξυστό.

Σκυλάκι για γατούλα.

Δέσμιος 'στο φορτηγό.

'Στην πρέσσα και 'στη ζούλα.

Ψυχορράγημα βαθύ

και σπάσιμο καταστημάτων.

Με οδμή των Αθανάτων

σου Θεών 'στο Μαγαζί.

Εικόνες,λέξεις και ιδέες.

Ψεύτικες σαν υποσχέσεις.

Έρημες και αγελαίες

όλες παίρνοντας τις θέσεις.

Αυτονομήθηκα.

Ποτέ δεν άλλαξα.

Προς 'Σέ 'κινήθηκα

καθώς αποκοιμήθηκα

με λόγους ψεύδους και ανήθικα

και σε απάλλαξα.

Προς Γύθειο

Έπαιξα με λογισμούς

που ήθελαν ημίθεο

τον άνδρ',από εχθρούς

γεμάτο και αντίθεο.

Έκρυπτα πετρώματα

και 'σκόνταφτα με χώματα

και 'μάζευα χαλίκια

(πότε-πότε και ραδίκια..).

Συρραφής ωραία χάντρα

'στο δεξί,εκεί,της πόδι

και 'στο χέρι κομποσκοίνι.

Έψαχνε Πνοή,τον Άνδρα

με φλογέρα και με ρόδι

(μια περιουσία δίνει).

'Δέθηκα 'στο βλέμμα

ερωτεύθηκα τα γούστα

'χόρευσα 'ξανά τη σούστα.

Πνεύμα,πάλι κ'αίμα.

Έστειλα το χάδι

(έβαλα σημάδι).

'Στον Αρκτούρο(αλιγάτορας)

για να φανή,'ξανά,Ηλιάτορας.

Δεν ήταν μόνον η αλήθεια

που θα σε κρατή για πάντοτε κοντά μου.

Είχα τη ζωή σου μες 'στα στήθια

για ψυχή που 'κέρασε τα όνειρά μου.

Δουλειά σκαφάνδρου

'σε ακτή της Άνδρου

και 'ς την όασι 'στην Κέα

(ενιαία-δευτεραία).

Συνέχιζα με ντους Σκωτίας.

Με τα σύνεργα κομψής ληστείας

που θ'αφήση,πλέον,εποχή,

διαγράφοντας τη φυλακή.

Θα γεμίσω το τετράδιο

πρωθύστερα θα 'πω

τι θα μου λάχη και ζητώ

με μόνη συντροφιά το ράδιο.

Γεύσι μάνγκο

'σ'ένα tango

με φλαμίνγκο.

Διάνα.Bingo!

Παγωτό κεράσι

'σε μια,τώρα,στάση.

Έγραψα για 'σένα

που θα με αφήσης να καβλώνω.

Πάνδεινα τραβάς με μια φωνούλα 'στην τραπεζαρία

(παρακολουθείς ανελλιπώς το Μπάμπη και τη Σία).

Τό 'χω δυνατά,το δυναμώνω

(πού περνούν τα τρένα;).

Δεν με 'χρειάσθηκες ποτέ αληθινά.

Με 'διάβαζες κι'εγώ θα έφευγα με κρίμα

βαρυτίμητο και δύσθυμο,πυκνά

ζηλεύοντας Αρχαίους,Νέους,μες 'στο λήμμα.

Δε θα 'ρχόμουν.

Έλα 'σύ.

'Βιαζόμουν.

Χους και γη.

Δε θα 'γυρνούσα 'πίσσω

(έλιωνα 'στο στόμα).

Τη ζωή μου δε θ'αφήσω

να την πάρη σώμα.

Τα καλύτερα σού έδιδα

διαστάσεις μύθου σαν προσέδιδα

κατά το μέλλον διανοιγόμενο λαμπρό

με μια κατσίκα,μια κοκέττα,μια νεράιδα(προς γαμβρό).

Συνταγή για κεφτεδάκια

('χάθηκαν τα ραπανάκια).

Για βαρύ-κοκα 'στη νιότη

που 'κοιτούσε τον ιπ(-)πότη.

Σάτυρος 'γεννήθηκα,

σοφός κατέληξα,

ποτέ δεν 'πλύθηκα,

σωρός που έληξα.

Έμοιαζα Βολταίρος,

ανετράφη με το Σούτσο.

Τόσο μίσος κ'έρως,

συντροφιά με Παπανούτσο.

Με τα πιπέρια και τα ξίδια
'πέταξα και τ'αντικλείδια.
Δε θα 'ρχόσουνα εκεί 'ξανά ποτέ κοντά μου.
Μί'ανέφελη σιγή ραγίζει πάντα όνειρά μου.

Συμμορίτικα,εδώ,τα 'μάτια
και λαμποκοπώντας με καράτια
δεκατέσσερα(μου έγινες μια βδέλλα
που από καιρού το έριξε 'στην τρέλα).