Στραβοκοιτάζοντας ελλάμπον κέρμα Βασιλίσσης του Θεού μιας Μονοκρατορίας των Αγγέλων και Μεγαλοκομνηνών

Κανείς δε 'μίλησε ποτέ για τίποτα.

Οι ματαιότητες που όλες έγυραν 'στο πλάι,

ατενίζοντας το πρώτο φως από τ'ανείπωτα

Ηλίου Ανικήτου,όπου κάτι,πια,δε μου κολλάει..

Αγκάλη μ'ένα,τώρα,ψέμα

και φιλί φλογός επουρανίου

'σ'ένα,πάλιν,όραμα Κυρίου,

'παθιασμένος με την Έμμα.

Γραμμές και στίχοι τόσων πενομένων,

για τα πρέπει και τα μη ερωτευμένων

ζευγαριών που έζησαν πολλά

γηράσκοντας 'στη μοναξιά.

'Γλίστρησα λαθραία

δίπλα σου να 'δω

τα 'μάτια σου τυχαία

να προσγειωθώ.

Έβλεπα 'στο κάστρο,

είχ'αυτής,πανόραμα,της γης

'μπροστά μου και σαν Άστρο

'ζούσα φωτεινό 'στα όρια φυγής.

Την αγάπη σου 'νωρίς αντέστρεφα,

τον πόθο 'στο πιοτό μου σβήνω

χάραμα που 'σπίτι μου επέστρεφα

και σ'έπιανα 'ξανά μ'εκείνο...

Ενθυμήσεις χο'ι'κές

σφυρίζοντας το Yes

μες 'στους αγρούς και τα λιβάδια

κλέβοντας τον έρωτα τα βράδια.

Αδειανό 'πουκάμισο

με άδειες τσέπες.

Βάφλες μα και κρέπες

λούοντας 'στον Πάμισο

τα χέρια και τα πόδια

σα γυφτάκι,'στα διόδια,

'στο ξέπλυμα,οδοκαθαριστής,

μιας διαβιώσεως θεατρικής.

Εξέπεσα 'ς τες ψευδαισθήσεις

έχασα πολύ τα όνειρα και 'ζούσα

μόνο 'ς την ανάμνηση(εκεί 'κυλούσα..)

πως για πάντοτε θα με αφήσης.

Ηλιθιότης πολλαπλή

ενούται με τον Άνομο.

Θεότης η τριαδική

'στο έδαφος παράνομο.